Page 9 - Pagsisiyam sa Karangalan ni Poong San Jose

mga magulang sa pagdiriwang ng Pasko. Anong laking katuwaan
ang sa kay San Jose noon, ng maati niyang maisamang pumasok
sa templo ang Anak ng Diyos, na noon ay labing-dalawang taon
lamang ang nakaraan na nai-alay niya sa Diyos.
Tularan natin ang ginawa ni San Jose at gawin nating maging
tahanan ng dalangin ang ating mga tahanan. Maging tapat nawa
tayo sa mga banal na gawain ng isang angkang-binyagan;
manalangin nawa tayo sa umaga at sa gabi, bago at matapos ang
pagkain, sa pagtugtog ng Angelus. Higit sa lahat ay sikapin
nating lumaganap ang sama-samang pananalangin sa mga
tahanan. Anong gandang larawan ang idinudulot ng isang
angkan na sa gabi ay nagkakapisan sa harap ng Krus, ng mga
larawan upang dasalin ang Rosaryo at iba pang panalangin.
Kung mga unang Biyernes ng buwan ay magkatipon nawa ang
angkan upang humandog sila sa Kamahal-mahalang Puso ni
Jesus, Hari ng mga Tala ng mga angkang-binyagan at ang
Kanyang larawan o bantayog ay siyang dapat na malagay sa
pinakadakilang pook sa tahanan. Ang mga magulang ay siyang
dapat na manguna t magsikap sa pagsasagawa ng mga dalagin
at gawang kabanalan. Kung karapatan ng isang ama ang
magsalita sa ngalan ng kanyang angkan, kung iyan ang hinihingi
ng mga pagkakataon, ay dapat din naman nilang kilalanin na
isang karangalan na maaari nilang iharap sa Diyos ang mga
kapakanan ng kanilang angkan. At kung magkagayon, ang buhay
ng angkan at ng tahanan ay magiging isang “sagraryo” sang-ayon
sa mga pangungusap ng propeta: “Ako at ang aking tahanan ay
maglilingkod sa Panginoon.”

IKATLONG ARAW
SI SAN JOSE, ULIRAN NG MGA MANGGAGAWA

Sa isang buhay ng panalangin ay dapat na malakip ang pagtupad
sa kanyang katungkulan, sang-ayon sa kasabihan: “Dumalangin

7