Page 8 - Pagsisiyam sa Karangalan ni Poong San Jose

huwag madungisan ng kasalanang mortal, na siyang
pinakamalaking kapahamakan sa buhay na maaring sumapit sa
atin at ilayo si Jesus sa ating puso. Huwag tayong padaig at
padala sa hibo ng mga anak ng kadiliman. Lagi nawa nating
pagtitibayin sa kalooban ang ganito- “Ibig kong iligtas ang aking
kaluluwa sapagkat iyan ang natatalaga at pag-aari ni Jesus.”

IKALAWANG ARAW
SI SAN JOSE, ULIRAN SA BUHAY NG KABANALAN

Ang abang dampa sa Nasaret ay siyang nagging tahanan ni Jesus
na sa Kanyang ngalan maninikluhod ang bawat isang tuhod ng
nasa langit, sa lupa at sa impiyerno.

Anong laking kabanalan at pamimintuho ang kay San Jose! O
kabuhayan yaon ng panalangin. May mga sandali na ang Banal
na Angkan ay natitipon doon sa abang dampa sa Nasaret upang
awitin ang dalit at awit ng kabanalan.

Si San Jose ay buong pag-iingat na sumusunod sa mga tagubilin
na isinisiwalat ng Diyos sa Matandang Tipan.

Nang sumapit ang sandali upang si Maria ay humarap sa templo
ayon sa ipinag-uutos ng Diyos sa mga babae matapos na sila ay
makapanganak, sa Matandang Tipan ay tinatawag na
“Purification” ay inihatid ni San Jose ang ina kasama ang
mabathalang Sanggol doon sa templo upang ialay sa Diyos buhat
sa Nasaret, taon-taon si San Jose ay tumutungo sa Jerusalem
upang ipagdiwang ang kaarawan ng Pasko gayon ang kabanalan
ng templong yaon ay naglalaho ng lubusan sa harap ng
luningning ng kabanalang isinasabog sa Kanyang paligid-ligid
kung Siya (si Jesus) ay natagpuan doon. Nang si Jesus ay sumapit
sa ikalabing-dalawang taong gulang, siya’s sumama sa kanyang

6