Page 17 - pagsisiyam-ina-ng-hapis

At lalong ipinagdurugo ng Birhen ay ang pagsasawalang-
kabuluhan sa Kalbaryo ng maraming kaluluwa, ang maraming
pagpapawalang-halaga sa gayong kamahal na pagtubos; ang
marming hindi pagpasin sa pagkamatay ni Kristo at ang maraming
kawalang-ingat at kawalang-utang na loob sa bunga ng
pagpapakasakit na iyon. Si Santa Maria ay may krus ding
isinasabalikat samanatalang naroroon sa paa ng pulpito ng kalbaryo,
isang pultpitong nagbabanya ng pag-ibig ng Diyos na nagkatawang-
tao, at ang nagmamahal ng Ina ng sakit.
Ang sarilii nating buhay ay hindi mawawalay sa pagkamatay sa
krus. Sa ibig o sa ayaw natin ay kailangan tahakin natin ang Kalbaryo
upang tumanggap man lamang ng Krus. “Sa tulo ng iyong pawis
manggagaling ang iyong pagkain” ang siyang hatol sa ating mga
magulang samantalang nililisan nila ang paraiso; at ang lahat ng
ipinanganganak ng tao ay taglay sa kaniyang noo ang tandang iyon,
tumatanggap ng pamanang ito na may pasanin itong isabalikat. Mula
sa ating duyan hanggang sa libingan, ang Krus ang siyang lagi nating
kasama. Dito’y maaari tayong maging banal, maaaring ilapit tayo nito
sa Diyos kung atin lamang mauunawaan; gayon din, ito’y maaaring
mag-ingat sa atin sa piling ng Diyos, laban sa maaaring maging
kaligaligan, laban sa kasalanang maaaring maging sanhi ng ating
pagkalayo sa Diyos., Ang Krus dapat maglapit sa atin sa batis ng buhay
kabanalan.
Ang nararapat gawin ay tanggapin ang lahat ng pagsubok,
tanggapin ang krus gaya ni Santa Maria, ang Ina ng Sakit.

Ang tunay na Kristiyano ay tumatanggap ng mga pasanin ng buhay
at ang lahat ng kaniyang buhay at paghihirap ay ginagawang salaping
pambili ng kaluwalhatiang walang hanggan. Ang mga krus sa ating
paglalakbay ay maaaring maging hakbang patungong langit na
nagtatanda ng ating paulit-ulit at panibagong mga pangakong
pagpapakatapat sa ating Diyos.

Mahal na Ina ng Hapis | 15