Page 49 - Reflexsje Św. Józefie

ascezy jest wiele. Odnośnie posłuszeństwa - akcentuje te śluby –podkreślając ich wielkości, a
zarazem pisze o bojaźni i smutku, że słowa te będą pominięte. Jest to lęk ojca, który widzi
upadek niektórych synów: „Ach, posłuszeństwo ( nie to, które chce od czasu do czasu widzieć
troszeczkę swoją korzyść, ale to, które nazywamy ślepe) ileż łask sprowadza z nieba.... Martwimy
się, że niemało braci pozwoliło zeschnąć kiełkom tejcnoty,którą św. Józef chciał dobrze zakorzenić
w ich sercach; ubolewamy nad ich stanem życiowym i uczyńmy ją przedmiotem medytacji dla
nas.” (List 263 s. 646).

I zalecał naśladowanie św. Józefa w „cnotach zwyczajnych i powszechnych” pisząc: „On
poświęcił się całkowicie pracy i zajęciom zewnętrznym, aby utrzymać Rodzinę Świętą, a więc mógł
modlić się mało [..... ]. On praktykował cnoty skromne i ukryte, zawsze łagodny, spokojny i
pogodny także pośród obowiązków zewnętrznych; doskonałe dostosowanie się do woli Bożej
[…..]. Uczmy się także i my od tego pięknego wzoru być całkowicie oddanymi woli Bożej, pewni, że
Bóg umożliwia nam te rzeczy dla większego dobra naszej duszy” (Nauczanie. Porady duchowe i
homilie, s. 62).

3. Przewodnik w działalności apostolskiej

Św. Józef Marello widzi opiekuna Zbawiciela włączonego głęboko i realnie wtajemnicę i w
historię zbawienia : „On był pierwszym na ziemi, który troszczył się o sprawy Jezusa, był tym,
który opiekował się Nim w wieku dziecięcym, strzegł Go w wieku młodzięńczym i był Mu za ojca w
pierwszych trzydziestu latach Jego życia na ziemi” (List 83, w Zbiorze listów, s. 275)

Kościół, aby przeciwstawić się swoim wrogom (antyklerykałom, liberałom, maso- nom itd.)
zaczyna odnowę znaczenia postaci św. Jozefa poprzez uroczyste ogłoszenie go patronem
Kościoła powszechnego przez Piusa IX. Każdy Kościół partykularny ma swojego patrona
zgodnie z tradycją. Ale Kościół w swej całości i uniwersalności ma swojego patrona, św.
Jozefa.

Św. JozefMarello, jeszcze bardzo młody (po czterech latach od pierwszej Mszy Św.) w 1872
decyduje się założyćdla świeckich Towarzystwo św. Józefa, „promotora spraw Jezusa” (zobacz
szkic w liście 83 do kanonika Jana Ceruti), aby rozpocząć w diecezji apostolstwo życia i
świadectwa chrześcijańskiego. Pan „zawoła” go do rozpoczęcia w imię św. Józefa fundacji
zgromadzenia, która jest pod inspiracją i wzorem wielkiego patriarchy. Będzie miało dwa
wyraźne aspekty: życie wewnętrzne i życie apostolskie. Znaczenie tych aspektów to inaczej:
„Bądźcie kartuzami w domu i apostołami pozadomem”. To sformułowanie jest esencją
naśladowania ducha i życia św. Jozefa: święty, który kontempluje tajemnice Boga: wcielenia
i odkupienia (nadasz Mu imię Jezus, ponieważ zbawi swój lud od ich grzechów”)i że działa, aby
chronić, bronić, przygotować do misji syna Jezusa.

Zapytajmy się teraz, czy wszystko powyższe jest naprawdę realizowane w życiu Zgromadzenia,
w naszych prowincjach i w naszym życiu osobistym? Jest to pytanie zobowiązujące, na które
jesteśmy wezwani odpowiedzieć.

29

Refleksje o Sw. Józefie