Page 45 - Reflexsje Św. Józefie
P. 45

Syn,  czyli  u  Ojca,  i  podkreślił,  kto  jest  Jego  Ojcem.  W  tej  odpowiedzi  główny  nacisk  został
          położony na słowo «Ojciec», co prowadzi do tajemnicy chrystologicznej. Słowo to otwiera zatem
          tajemnicę,  jest  kluczem  do  tajemnicy  Chrystusa,  który  jest  Synem,  i  do  tajemnicy  nas,
          chrześcijan,  którzy  jesteśmy  synami  w  Synu.  Jednocześnie  Jezus  uczy  nas,  jak  być  synami
          właśnie  poprzez  obcowanie  z  Ojcem  w  modlitwie.  Tajemnica  chrystologiczna,  tajemnica
          egzystencji  chrześcijańskiej  jest  wewnętrznie  powiązana  z  modlitwą,  oparta  na  niej.  Jezus
          nauczy  później  swoich  uczniów  modlić  się,  mówiąc:  kiedy  się  modlicie,  mówcie:  «Ojcze».  I,
          naturalnie, nie mówcie tego tylko słowami, ale całym waszym życiem, uczcie się coraz lepiej
          mówić  waszym  życiem  «Ojcze»;  w  ten  sposób  będziecie  prawdziwymi  synami  w  Synu,
          prawdziwymi chrześcijanami.

          Tutaj, kiedy Jezus jeszcze w pełni dzieli życie Rodziny z Nazaretu, ważne jest, by zwrócić uwagę
          na oddźwięk, jaki mogło wywołać w sercach Maryi i Józefa słowo «Ojciec», które usłyszeli z ust
          Jezusa, oraz objawienie, podkreślenie, kto jest Ojcem, a także to, że to słowo padło z Jego ust ze
          świadomością Jednorodzonego Syna, który właśnie dlatego został trzy dni w świątyni, która
          jest «domem Ojca». Możemy sobie wyobrazić, że życie Świętej Rodziny od tego momentu jeszcze
          bardziej przepełniała modlitwa, bo z serca Jezusa, gdy był chłopcem — a potem dorastającym
          młodzieńcem — nieustannie promieniowało i znajdowało odzwierciedlenie w sercach Maryi i
          Józefa  owo  głębokie  poczucie  więzi  z  Bogiem  Ojcem.  Ten  epizod  ukazuje  nam  prawdziwą
          sytuację,  atmosferę przebywania  z  Ojcem.  Rodzina  z Nazaretu  jest  więc  pierwszym  wzorem
          Kościoła,  w  którym dzięki  obecności  Jezusa  i  Jego  pośrednictwu  wszyscy  żyją  w  synowskiej
          więzi z Bogiem Ojcem, co przemienia również więzi między ludźmi.

          Drodzy  przyjaciele,  ze  względu  na  te  różne
          aspekty,  które  krótko  przedstawiłem  w
          świetle  Ewangelii,  Święta  Rodzina  jest  ikoną
          kościoła domowego, powołanego do wspólnej
          modlitwy. Rodzina jest kościołem domowym
          i  musi  być  pierwszą  szkołą  modlitwy.  W
          rodzinie  dzieci  od  najmłodszych  lat  mogą
          uczyć  się  zmysłu  Boga,  dzięki  nauce  i
          przykładowi       rodziców;      mogą      żyć    w
          atmosferze  nacechowanej  obecnością  Boga.
          Wychowanie  autentycznie  chrześcijańskie
          nie  może  pomijać  doświadczenia  modlitwy.
          Jeśli  dziecko  nie  nauczy  się  modlitwy  w
          rodzinie,  później  trudno  będzie  tę  lukę
          zapełnić.  Dlatego  chcę  was  zachęcić  do
          odkrycia na nowo, jak pięknie jest modlić się
          razem  jako  rodzina,  ucząc  się  od  Świętej
          Rodziny z Nazaretu, i rzeczywiście stawać się
          jednym  sercem  i  jedną  duszą,  prawdziwą
          rodziną. Dziękuję.


                                                                                                         25

                                                                 Refleksje o Sw.              Józefie
   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50