Page 44 - Reflexsje Św. Józefie

zbawienia, wypełniając Jego wolę. Z ufnością zastosował się do polecenia anioła — «nie bój
się wziąć do siebie Maryi» (Mt 1, 20) — wziął Maryję do siebie i podzielił z Nią życie;
naprawdę oddał się całkowicie Maryi i Jezusowi, co pozwoliło mu dać doskonałą odpowiedź
na otrzymane powołanie. W Ewangelii, jak widzimy, nie zachowało się ani jedno słowo
Józefa: jego obecność jest milcząca, ale wierna, stała i wypełniona pracą. Możemy sobie
wyobrazić, że on również, podobnie jak jego małżonka i w wewnętrznej harmonii z nią, w
latach dzieciństwa i dorastania Jezusa żył rozkoszując się, że tak powiem, Jego obecnością
w rodzinie. Józef wypełnił całkowicie i pod każdym względem swoją funkcję ojca. Na pewno
wychowywał Jezusa do modlitwy, razem z Maryją. On w szczególności w szabat brał Go ze
sobą do synagogi na nabożeństwo, jak też do Jerozolimy na wielkie święta ludu Izraela.
Józef, zgodnie z żydowską tradycją, prowadził zapewne domową modlitwę, zarówno
codzienną — rano, wieczorem, przy posiłkach — jak też z okazji głównych świąt religijnych.
I tak Jezus, w rytmie dni, które spędził w Nazarecie, między prostym domem i warsztatem
Józefa, nauczył się przeplatać modlitwą pracę oraz ofiarowywać Bogu również trud,
którego wymaga zarabianie na chleb dla rodziny.

I na koniec jeszcze jeden epizod, w którym Świętą Rodzinę gromadzi modlitwa. Czytaliśmy, że
mając dwanaście lat, Jezus udał się z rodzicami do świątyni jerozolimskiej. Epizod ten miał
miejsce podczas pielgrzymki, jak podkreśla św. Łukasz: «Rodzice Jego chodzili co roku do
Jeruzalem na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym» (2,
41-42). Pielgrzymka jest wyrazem religijności, wyrasta z modlitwy i jednocześnie do niej
pobudza. Tutaj mowa jest o pielgrzymce paschalnej, i Ewangelista zwraca naszą uwagę na fakt,
że rodzina Jezusa odbywa ją co roku, by uczestniczyć w uroczystościach w Świętym Mieście.
Rodzina żydowska, podobnie jak chrześcijańska, modli się w domowym zaciszu, ale modli się
także razem ze wspólnotą, uznając, że należy
do wędrującego ludu Bożego, i pielgrzymka to
właśnie wyraża, że lud Boży jest w drodze.
Pascha jest centrum i szczytem tego
wszystkiego i obejmuje wymiar rodzinny, a
także wymiar kultu liturgicznego i
publicznego. Opis epizodu, którego bohaterem
jest dwunastoletni Jezus, zawiera także Jego
pierwsze słowa: «Czemuście Mnie szukali? Czy
nie wiedzieliście, że powinienem być w tym,
co należy do mego Ojca?» (2, 49). Po trzech
dniach poszukiwań rodzice odnaleźli Go w
świątyni, gdzie siedział wśród nauczycieli,
przysłuchiwał się im i zadawał pytania (por. 2,
49). Na pytanie, dlaczego to uczynił ojcu i
matce, odpowiada, że zrobił tylko to, co musi
robić Syn, czyli być u Ojca. Wskazuje tym
samym, kto jest Jego prawdziwym Ojcem,
gdzie jest Jego prawdziwy dom, że w tym, co
zrobił, nie ma nic dziwnego, nie było to
nieposłuszeństwo. Został tam, gdzie musi być
24

Refleksje o sw. Józefie