Page 37 - Reflexsje Św. Józefie

Czy też jeszcze gorzej, bo jest Boże Narodzenie przeżywane na sposób zmaterializowany,
pogański, któremu towarzyszy jedynie zaniepokojenie o zakupy i prezenty, o wieczerzę
wigilijną czy też o inne zbędne wydatki.

Na szczęście, jest też chrześcijańskie Boże Narodzenie, które pokazuje wejście w ludzką
historię obiecanego Zbawiciela, Syn Bożego, który umieszcza namiot między ludźmi i
staje się "Emanuelem, Bogiem z nami".

Jakikolwiek charakter miałoby Boże Narodzenie, które myśli się przeżyć, to odczuwa się
potrzebę, aby je przygotować: człowiek obojętny czy poganin pyta się jak się ubrać, co
zjeść, jakie przygotować prezenty i jakie zachcianki zaspokoić.

My, którzy zdecydowaliśmy się nie tylko świętować, ale celebrować tajemnicę, łaskę i
piękno chrześcijańskiego Bożego Narodzenia, jesteśmy także zobowiązani je
przygotować, jeśli nie chcemy je zredukować, jak to czynią inni, do zwykłej daty
historycznej i okazji do świętowania. Kościół wziął sobie do serca takowe przygotowanie
i je zakodował na przestrzeni wieków przez adwent i jego orędzie, przez ryty i piękne
tradycje, ale przede wszystkim przedstawiając do naszego naśladowania wzorcowe
postacie jak Maryja i Józef "w oczekiwaniu".

W czasie adwentu, mówi adhortacja apostolska "Marialis cultus" Pawła VI (2 luty 1974),
że liturgia często wspomina Madonnę, przyczyniając się do rozbrzmiewania prorockich
głosów o Dziewicy Matce i o Mesjaszu i proponuje wiernym do medytacji zdarzenia
ewangeliczne związane z narodzeniem Chrystusa i Jego prekursorem.

W ten sposób wierni, biorąc pod uwagę niewypowiedzianą miłość z jaką Dziewica
Maryja oczekiwała Syna, czuwając na modlitwie i radując się z Jego chwały, są zaproszeni
do wzięcia Jej jako wzoru i przygotowania
się do pójścia na spotkanie ze
Zbawicielem, który przychodzi.

Ale jak oddzielnie rozpatrywać
oczekiwanie Maryi od oczekiwania Józefa?

Oni je przeżyli razem z miłością i drżeniem
jako młodzi małżonkowie, którym Bóg
pozwolił, w sposób niewiarogodny i
nadludzki, przyjąć w swoim życiu Jego
Jedynego Syna.

Rozważając oczekiwanie Józefa, widzimy
go jako człowieka żywej wiary i radosnej
dyspozycji wobec Boga i Jego planu;
człowieka powołanego do przebycia drogi

17

Refleksje o Sw. Józefie