Page 35 - Reflexsje Św. Józefie
P. 35

Niezgłębione życie wewnętrzne Józefa, jak ją definiuje adhortacja apostol-ska, jest źródłem
             motywacji, poświęcenia i gorliwości w służbie. Tekst wspomina o niektórych                objawach
             zewnętrznych, które  rodzą się z życia duchowego: „wielkie decyzje” (nr  25); „gotowość woli
             do poświęcenia się sprawom, które dotyczyły jego posługi” (nr 26); „typowa siła dla dusz
             prostych i czystych” (tamże); dyspozycyjność czynienia Bożej woli i zdolność wyrzeczenia
             się  „przez  nieporównywalną  miłość  dziewiczą  z  naturalnej  miłości  małżeńskiej,  która  ją
             stanowi  i  ją  ożywia”  (nr  27).  Oprócz  syntezy  między  tym,  co  wewnętrzne  i  tym,  co
             zewnętrzne jest uwydatniona przez inne wyrażenia adhortacji apostolskiej: „ Nad pracą w
             domu Cieśli z Nazaretu rozpościera się ten sam klimat milczenia”(nr 25) i jeszcze bardziej
             można  „odkryć  w  jego  czynach,  osłoniętych  milczeniem,  klimat  głębokiej  kontemplacji”
             (tamże); i na koniec, żyje „na co dzień w kontakcie z tajemnicą <od wieków ukrytą>, która
             zamieszkała w jego domu (tamże 25).

             Jednakowo cenny jest tekst adhortacji apostolskiej, który wskazał źródło przezwyciężenia
             pozornych sprzeczności między tym, co wewnętrzne a tym, co zewnętrzne:        „W nim
             dokonuje się idealne przezwyciężenie pozornego napięcia między życiem aktywnym          a
             życiem  kontemplacyjnym,  możliwe  dla  tego,  kto  posiada  doskonałą  miłość”  (nr  27).
             Doskonała  miłość  pozwala  Józefowi,  i  temu,  kto  kieruje  się  jego  świadectwem,
             zharmonizować i połączyć pozorne sprzeczności.

          5. ITE AD JOSEPH

          Postać  św.  Józefa,  wzór  życia  wewnętrznego,  nakreślonego  przez  adhortację  apostolską
          Redemptoris custos, jest odwołaniem do tego, co istotne i oddaje prymat wartościom, które w
          ostatnich  czasach  zostały  zaciemnione  i  zapomniane.  Dlatego  też  trzeba  poddać  się  jego
          natchnieniom  i  powierzyć  się  opiece  tego,  któremu  sam  Bóg  <oddał  w  opiekę  swoje  skarby
          największe i najbardziej cenne> (S. Ritum Congreg., <Quemadmodum Deus). To jest lekcja, jaką
          Opiekun      Zbawiciela  pozostawia  nam,  którzy  jesteśmy  powołani  do  dawania  świadectwa  o
          Chrystusie i aby utrzymywać stały dialog z Bogiem, bez zaniedbywania zadań w świecie.

          Nasz  św.  Założyciel  poleca:  „Prośmy  św.  Józefa,  aby  zechciał  być  naszym  kierownikiem
          duchowym”. I dodaje: „Św. Józefie, opiekunie życia wewnętrznego, bądź moim mistrzem”.























                                                                                                         15

                                                                 Refleksje o Sw.              Józefie
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40