Page 31 - Reflexsje Św. Józefie

W Biblii znakiem wnętrza jest serce, siedziba woli i decydowania. Św. Piotr używa
sugestywnego obrazu mówiąc „o wnętrzu serca człowieka” (1 P 3,4) a św. Paweł przeciwstawia
człowieka wewnętrznego człowiekowi zewnętrznemu (2 Kor 4,16-18).

Życie wewnętrzne jest tematem, które towarzyszy całej chrześcijańskiej tradycji . Podejmując
ponownie starożytny monit „Poznaj samego siebie”, który się streszcza w wezwaniu do
zastanowienia się nad sensem życia, życie wewnętrzne wypracowuje to, czym się żyje na
zewnątrz i stawia sobie zasadnicze pytania: kim jestem?, skąd przychodzę?, dokąd idę?, jaki ma
sens to, co robię?, kim są inni dla mnie? Tylko poprzez duchowe przeżywanie staje się
„podmiotem” własnego życia (E. Bianchi). Już św. Augustyn pisał: „Nie wychodź z siebie, ale
wchodź w samego siebie: prawda mieszka w głębi człowieka”.

2. ŻYCIE WEWNĘTRZNE DZIŚ

We współczesnym społeczeństwie, zbudowanym na kulcie powierzchowności i aktywizmu,
wielu żyje będąc zwróconymi na zewnątrz, w ciągłym poszukiwaniu zewnętrznych bodźców i
nowości. W badaniach poświęconych kondycji współczesnego człowieka stwierdza się
obecność wewnętrznej pustki, która prowadzi do poszukiwania wypełnienia jej, nadużywając
narkotyków, alkoholu, gier, uzależniając się od internetu i wszelkich środków społecznych;
odkrywa się wewnętrzną fragmentaryczność, która wymaga scalenia; uwydatniają się
działania, które starają się oddalić człowieka od relacji z samym sobą i ukierunkowują osobę
ludzką na to, co jest zewnętrzne ; a ostatecznie odkrywa się dążenie do wyeliminowania
wewnętrznego niepokoju spowodowanego utratą transcendentnego sensu ludzkiego życia.
Psychiatra Vittorio Andreoli, w książce Człowiek powierzchni, mówi o naszej cywilizacji jako
rzeczywistości rzuconej na zewnątrz, która żyje zinstytucjonalizowanym szukaniem
zapomnienia, redukującej wszystko do tego, co się widzi i co przyciąga, i w ten sposób powoli
eliminuje własne wnętrze.
Do tego należy jeszcze dołączyć następny fakt, ewidentny i w zasięgu wszystkich:
zniknięcie milczenia, uważanego za coś nienaturalnego i niepotrzebnego. Problematyczną
kwestią dzisiejszego człowieka jest rozdarte serce, które straciło zasadniczy element życia:
wnętrze, rzeczywistość, która daje sens, natchnienie i bodźca do świadomej egzystencji, i która
jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Bogiem.

3. ŚW. JÓZEF Z NAZARETU I ŻYCIE WEWNĘTRZNE

Żeby uniknąć dwuznaczności, należy pamiętać, że św. Józef nie jest teologiem w dosłownym
tego słowa znaczeniu, jak ktoś, kto oddał się teoretycznemu zgłębianiu życia wewnętrznego i
jego związków w relacjach z Absolutem. Nie jest nawet mnichem zza klauzury, który zostawił
nam dziennik duszy, do którego można byłoby zaglądać, aby poznawać drogę do przebycia w
celu poszukiwania Boga. Pomimo tego wszystkiego, adhortacja apostolska Redemptoris custos
mówi o „profilu wewnętrznym tej postaci” (nr 25) i jego „niezgłębionym życiu wewnętrznym”
(tamże). On żyje „w codziennym kontakcie z tajemnicą <ukrytą od wieków> i która
„zamieszkała” pod dachem jego domu” (nr tamże).

11

Refleksje o Sw. Józefie