Page 58 - Reflexsje Św. Józefie

Ks. Cortona we Wspomnieniach uwypuklał w sposób wyraźny pierwsze miejsce Chrystusa w
naśladowaniu św. Józefa, pisząc: „cechą życia św. Józefa, przy której ojciec Założyciel
zatrzymywał bardziej swoich umiłowanych synów, było życie ukryte tego wielkiego Patriarchy
ze swoim ukochanym Jezusem. Oto cała jego wielkość i wszystkie jego zasługi... Oblaci św.
Józefa musieli uczyć się naśladować, jak najbardziej było to możliwe, życie ukryte św. Józefa z
Jezusem Chrystusem. Wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu” . Także Dyrektorium z
1892 roku wyznacza ten sam kierunek Zgromadzeniu: „naśladować św. Józefa, który był
pierwszym wzorem życia zakonnego i mający cały czas przed oczami ten Boski Wzór, który
Odwieczny Ojciec przez swe miłosierdzie zechciał posłać na świat, aby wskazać drogę do nieba”

2. Nasz charyzmat znajduje w tych słowach swój fundament teologiczny, a także biblijny, jeżeli
możemy patrzeć na Jezusa oczami św. Józefa, który staje się dla nas wielkim wzorem w
realizowaniu sequela Christi. Św. Józef Marello przedstawia św. Józefa jako „ wzór w naszym
posłannictwie, które jak jego jest posłannictwem zażyłych relacji z Bożym Słowem” (L. 37) Tu
rodzi się treść programowa naszej duchowości, którą musimy umieć przedstawić w sposób
właściwy i dobrze wyartykułowany: na pierwszym miejscu Jezus, który jest celem życia
zakonnego; a następnie osoba św. Józefa, który jest dla nas przewodnikiem w pójściu za Jezusem
i pełnieniu służby Jemu. Ta wyraźna wizja naszego sposobu bycia oblatami św. Józefa pomoże
nam zrozumieć także i następne inicjatywy, które są charakterystyczne dla naszej duchowości:
żyć w „domu św. Józefa, … z postanowieniem pozostania w aktywnym działaniu naśladując ten
wielki Model życia ubogiego i skromnego w sposób ukryty i milczący.” (L. 108) Seria
przymiotów jak ukrycie, milczenie, pracowitość, ubóstwo, powierzenie się woli Bożej nie będą
dla nas straszne, ponieważ będziemy naśladować to, co święty Józef robił w domu w Nazarecie,
posługując Jezusowi i Maryi.

3. Mamy w zwyczaju ujmować zwięźle duchowość józeficką w słowach, które często powtarzał
Założyciel: „życie ukryte z Chrystusem w Bogu na wzór św. Józefa”, a także: „troszczyć się o
sprawy Jezusa na wzór św. Józefa”. Te dwie myśli reasumują w sposób właściwy duchowość, jak
i charyzmat apostolski Zgromadzenia. Starajmy się uchwycić ich głęboki sens, zaczynając od
znaczenia, które daje im św. Paweł. W Liście do Kolosan czytamy: „ Jeżeli powstaliście razem z
Chrystusem z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po
prawicy Boga. Dążcie do tego ,co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze
życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu”. (3, 1-3) Jesteśmy w sercu tajemnicy paschalnej, która
jest tajemnicą śmierci i zmartwychwstania, podstawową tajemnicą życia chrześcijańskiego,
wystarczającą sama w sobie, aby nadać ton intymności naszemu życiu duchowemu i
całkowitemu przylgnięciu do Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałemu. To jest mowa
skierowana do wszystkich chrześcijan. A jeżeli chodzi o nas, to trzeba to przedstawić w kluczu
józefickim, jak to przedstawił Założyciel. Dlatego też potrzeba patrzeć na życie św. Józefa, które
było życiem trosk i radości, w pełnym i ciągłym wypełnianiu woli Bożej. W ten sposób
unikniemy tego, żeby życie ukryte było widziane jako coś mrocznego i negatywnego, jak to
często się zdarza, gdy tymczasem chodzi o duchowość paschalną o najwyższej wartości dla życia
zakonnego, które my odczytujemy w świetle św. Józefa.

4. Zachęta, aby „ troszczyć się o sprawy Jezusa”, ta droga dla św. Józefa Marello, pochodzi z
Listu do Filipian, w którym św. Paweł pisze: „Mam nadzieję w Panu Jezusie, że niebawem poślę
38

Refleksje o sw. Józefie