Page 23 - Reflexsje Św. Józefie

Dokument określa, jak "bardzo smutne" były tamte czasy: "Teraz, ponieważ w tych bardzo
smutnych czasach sam Kościół, atakowany ze wszystkich stron przez wrogów, jest tak uciskany
przez silne zło, że bezbożni ludzie pomyśleli, że w końcu zdobyli bramy piekielne dlatego tez
czcigodni Biskupi katolickiego świata przekazali swoje prośby i wiernych powierzonych ich
opiece Papieżowi, prosząc, aby raczył ustanowić świętego Józefa Patronem Kościoła
katolickiego ”.

Ponownie odnawiając swoja prośbę na Ekumenicznym Soborze Watykańskim, Papież Pius IX,
przerażony niedawnym i żałobnym stanem rzeczy, chciał powierzyć siebie i wszystkich
wiernych potężnemu patriarsze Świętemu Józefowi, wysłuchać Biskupów i uroczyście ogłosić
go Patronem Kościoła Katolickiego, nakazując, aby jego święto przypadało 19 marca…”(por.
Pius IX, Quemadmodum Deus, 8 grudnia 1870).

DOKUMENT SMUTNYCH CZASÓW

Papież Pius IX powierza cały Kościół opiece św. Józefa w bardzo smutnym czasie. Długi okres
pontyfikatu Piusa IX (1846-1878) był szczególnie udręczony zarówno z politycznego, jak i
religijnego punktu widzenia. Odmowa Piusa IX wejścia w konflikt z Piemontem przeciwko
Austrii (29 kwietnia 1848 r. została uznana za winną porażki wojny, dlatego też stracił
popularność po zwycięstwie nad Carlo Alberto w Goito w maju 1848 r. i zawieszeniu broni
nakazanym przez Radetsky'ego na Custozę w lipcu, był zmuszony do ucieczki z Rzymu (24
listopada). Nawet po powrocie z Gaety (12 kwietnia 1850 r.), przy pomocy Francuzów, Piusowi
IX nieustannie sprzeciwiał mu się antyklerykalny liberalizm. Ustawy Siccardi (1850),
uchwalone w Królestwie Sardynii, ale następnie rozszerzone na inne regiony Włoch,
doprowadziły do deportacji biskupów,
zniesienia zakonów kolegiackich i zakonnych,
konfiskaty majątku kościelnego i uwięzienia
księży. Jednocześnie prześladowań
religijnych nie brakowało zarówno w
Hiszpanii, jak i w Niemczech, Polsce i Rosji.

Od 1859 r. napięcie z dynastią sabaudzką
wzrosło, zmuszając do aneksji Toskanii,
księstw i poselstw. W 1860 r. Cavour zajął
Rzym, Marchie i Umbrię, tak że po klęsce
Castel fidardo (18 września) Papieżowi
pozostał tylko Rzym z otaczającym go
dziedzictwem św. Piotra.

Masoneria i antyklerykalizm utrudniały
wszelkie próby pojednania między rządem
włoskim a Stolicą Apostolską, zwłaszcza w Papa Pio IX
odniesieniu do istnienia licznych diecezji
“Sede vacante”. Epizody Garibaldiego, które
spustoszyły Rzym, pochodzą z jesieni 1867
3

Refleksje o Sw. Józefie