Page 10 - Reflexsje Św. Józefie
P. 10

OBLATI DI SAN GIUSEPPE
       O. JAN PELCZARSKI, OSJ
        SUPERIORE GENERALE



                              List na Uroczystość św. Józefa Marello


     Rzym, 30 maja 2019


                         Św. Józef – kontemplatywny nie tylko w działaniu


                                                                                           Do Oblatów św. Józefa

     Drodzy współbracia

     Dwa  lata  temu  uczestniczyłem  w  Boliwii  w  debacie  na  temat  aktualnej  kondycji  i  przyszłości  życia
     konsekrowanego.  Ciekawą  rzeczą  było  przedstawienie  diagnozy  obecnego  stanu  rzeczy  życia
     zakonnego,  ukazujące  różne  aspekty  pozytywne  i  negatywne,  większości  znanych  z  własnego
     doświadczenia  lub  lektury.  U  źródeł  w  świecie  zglobalizowanym  wyzwania  jakie  podejmują  osoby
     konsekrowane są niezmienne bez względu na kontynent. Przykładowo, jako negatywne podkreślono
     brak  entuzjazmu  i  zmęczenie  niektórych  zakonników,  brak  powołań  i  wyzwania  wobec  wspólnot
     międzynarodowych.

     Jednakże  interesująca  była  próba  znalezienia  i  wskazania  możliwych  dróg  ożywienia  misji  osób
     konsekrowanych, wskazanie wspólnoty jako jednej wewnętrznej duchowości, wzbudzanie dynamizmu
     misyjnego  na  rzecz  wzrastania  nowych  powołań.  Wyszukiwaniu  pozytywnej  receptury,  podczas
     sympozjum  podkreślano  ważność  reformy  organizacyjnej  i  strukturalnej,  podkreślano  również
     potrzebę stylu bardziej ewangelicznego i bliżej ludzi ubogich, podkreślano również potrzebę misji na
     peryferiach.

     Bez  wątpienia  wszystkie  propozycje  są  ważne  i  mają  swoje  zastosowanie,  ale  prawdę  mówiąc,  moją
     uwagę  zwróciło  jedno  wystąpienie.  Używając  języka  papieża  Franciszka,  który  stwierdził,  że  osoby
     konsekrowane  mają  „anemię  kontemplatywną”,  co  jest  jednym  z  ważniejszych  problemów
     współczesnej osoby zakonnej. Według autora wykładu „anemia kontemplatywna” jest rezultatem słabej
     praktyki skupienia, ciszy, modlitwy i medytacji Słowa Bożego. Całą tę sytuację tłumaczył niską pasją do
     Pana Jezusa i ludzkości, a także w kruchym przekonaniu wartości i piękna życia konsekrowanego, co w
     konsekwencji  niesie  z sobą  różne  frustracje, jakie  przeżywają niektóre  osoby  konsekrowane.  W tym
     historycznym  momencie  istnieje  ryzyko  zredukowania  do  jednego  wymiaru  i  pozostawienia  tylko
     aktywizmu, który nie koniecznie musi oznaczać „czas poświęcony misji ewangelicznej”. Bez chwil, które
     będę wyłącznie poświęcone byciu z Panem, osoby konsekrowane staną się stopniowo oderwane od życia
     i jednocześnie sól powołania zakonnego straci swój smak.


       vi vi  Refleksje o sw. Józef
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15